مرجع تقلید شیعیان گفت: باید استقلال حوزه را حفظ کنیم و در عین سیاسی بودن با دین سیاست‌بازی نکنیم.

آیت الله العظمی عبدالله جوادی آملی بعد از ظهر دوشنبه در دیدار جمعی از دانش پژوهان جامعه المصطفی العالمیه، خطاب به حاضران گفت: شما در عین حال که سیاسی هستید، سیاسی کاری نکنید، وگرنه اولین آسیب به دین و قرآن وارد می شود. اگر ما اینها را با هم مخلوط نمی کردیم، قرآن را آتش نمی زدند و مسجد را تخریب نمی کردند.

استاد برجسته حوزه با اشاره به عمل ناپسند تخریب مساجد در بحرین، خاطرنشان کرد: ما باید طرزی رفتار کنیم که کارهای سیاسی به کارهای دینی و مسجد آسیب نرساند. ما چگونه با جهان رابطه داشته باشیم که مسجد ما آسیب نبیند؛ البته اگر این مساجد توسط بیگانه ای که به کسی رحم نمی کند تخریب شود، مستثنی است، اما ما بهانه به دست کسی ندهیم و دین را سیاست بازی نکنیم.

آیت الله جوادی آملی افزود: دین - همان راهی را که شهید مدرس و امام خمینی(ره) رفتند- عین سیاست ماست، ولی بازی کردن با دین چنین خطرهایی هم دارد.

وی از طلاب جامعه المصطفی العالمیه به عنوان سفیران هدایت و تبلیغ یاد کرد و افزود: این عزیزان نیازهای جامعه خود را به حوزه، منتقل و پاسخ خود را از حوزه علمیه دریافت می‌کنند و به کشورهای خودشان می رسانند.

حوزویان باید برای کل بشر برنامه داشته باشند

وی در ادامه افزود: آن دینی که به ما گفت که باید عالم شوید، به ما گفت چه چیزی و برای چه هدفی بخوانیم. اینچنین نیست که بفرماید «اطْلُبُوا الْعِلْمَ وَ لَوْ بِالصِّین» یا بفرماید «طَـلَبُ الْعِلْمِ فَریضة» و نگوید چه چیزی بخوانیم.

وی با بیان روایتی از وجود مبارک پیامبر اکرم(ص) و امام صادق(ع) در مورد ضرورت فراگیری علم از طالبان علوم الهی و تفکر در آیات کلام الله مجید، اظهار داشت: دینی که تفکر در آن لازم است و علمی که تحصیلش واجب است باید «انما العلم ثلاثه آیةٌ محکمه سنةٌ قائمه فریضةٌ عادله» باشد و بقیه رشته ها به همین امور سه گانه بر می گردد.

آیت الله جوادی آملی تاکید کرد: نه با یکی از این سه رشته می توان حوزه ها را اداره کرد و نه می توان نیازهای حوزه هایی که چشم انتظارشان به حوزه های دیگر دوخته شده است را تامین کرد.

استاد برجستۀ حوزۀ علمیه، به وظایف انسان در برنامه های محلی، منطقه ای و بین المللی اشاره کرد و افزود: برنامه های محلی ما مصرف داخلی دارد و ما باید برای مسلمانان برنامه داشته باشیم. برنامه های منطقه‌ای ما بالاتر از برنامه های محلی و حوزه اسلامی است که ما باید برای موحدان عالم که خدا و وحی و نبوت را قبول دارند، برنامه داشته باشیم. در حوزه بین المللی هم باید برای کل بشر برنامه داشته باشیم.

این مرجع تقلید تاکید کرد: آیه های 7 و 8 سوره ممتحنه که منبع مبنای قانون اساسی است و در مقدمه این قانون آمده و سبب برخی از اصول آن شده و این اصول باعث تصویب برخی از مواد شده است، وظیفه ما حوزویان را مشخص می کند که در حوزه جامعه بشری باید برنامه داشته باشیم.

آیت الله جوادی آملی با بیان اینکه باید حریت را بدانیم و بفهیم و به جهان عرضه کنیم، گفت: این حریت که از قداست برخوردار است با ولنگاری فرق می کند.

وی در همین زمینه اظهار داشت: باید معنای حریت جهانی و حریت در دنیا را درک کنیم تا دیپلماسی ما بین المللی باشد.

بگذارید حوزه استقلالش را حفظ کند

مفسر بزرگ قرآن کریم، حوزه را دارای نظام مستقل دانست و تصریح کرد: چون حوزه ها مستقل هستند و در عین حال معاون نظام نیز می باشند، لذا روابط بین الملل حوزه هم باید مستقل و معاون دیپلماسی نظام باشد.

آیت الله جوادی آملی خاطرنشان کرد: حوزه، معاون و دستیار نظام است و نیازهای نظام را رفع می کند.

وی در تشریح بیشتر این موضوع، افزود: نظام به فضلای قضایی، ائمه جمعه و جماعات، نمایندگان ولی فقیه و... نیاز دارد و حوزه، این افراد را تربیت می کند.

این مرجع تقلید افزود: حوزه در تمام جهت در حال ارائه خدمات به نظام است و در روابط بین المللی هم باید در عین حال که با بخش های منطقه ای و بین المللی ارتباط دارد، این پیوند را حوزوی تنظیم می کند نه سیاسی؛ یعنی این چنین نیست که اگر رابطه ما با یک کشوری بهم خورد، رابطه علمی ما هم به هم بخورد.

آیت الله جوادی آملی توصیه کرد: بگذارید حوزه استقلالش را حفظ کند، در عین حال همه نیازهای نظام را تامین می کند؛ چون نظام، جان ماست و باید حفظش کنیم، اما او به ما وابسته است نه ما به او. اگر ادارک کردیم که نظام به ما وابسته است باید تمام نیازهای نظام را برآورده کنیم و الان هم این نیازها را برآورده می کنیم.

یک جامعه قیام کرد تا حضرت زهرا(س) را منزوی کند

آیت الله جوادی آملی در بخش دیگری از سخنان خود به تشریح جایگاه و منزلت حضرت فاطمه زهرا(س) و تفسیر کوتاهی از فرمایشات امیرالمومنین(ع) هنگام دفن پیکر مطهره این بانوی بزرگوار اسلام پرداخت و گفت: در آن زمان عده ای فهمیدند که وجود مبارک صدیقه کبری فاطمه زهرا(س) چه مقامی دارد، بنابراین همه تصمیم گرفتند که آن حضرت را حذف کنند.

وی گفت: تنها سخن از بین در و دیوار نیست، بلکه یک جامعه قیام کرد که این بانوی بزرگوار را منزوی کند. آنها از سخنرانی حضرت فاطمه(س) احساس خطر کردند و مقام این بانوی بزرگوار آنقدر والاست که قبل از اینکه جامعه آن روز را نفرین کند، مدینه می‌لرزید.